Ama sevgilim hâlâ; sen orada üşüsen karlar altında
ben burada kentin bütün sokaklarını ateşe veriyorum
çünkü bu kentin bütün sokaklarında ayak izin var
hâlâ var ayak izin ve bu bana ağır gelir...
anılar, diyorum bir de...
anılar hep mi böyle ilk günkü gibidir
bu bir bende mi böyledir,
bir ben mi böyle sanki az önce beraber oturmuşuz gibi o masaya
işte anlatamıyorum, anlatsam sanki geçecek bütün sıkıntılar
bütün sokak çocukları oldukları yerde ısınacaklar mesela,
ve bence "sokak çocuğu" tabiri, bütün insanlığın ortak suçudur
bütün lügatlarda yasaklanmalıdır...
çünkü zaten bütün sokaklar çocuklara terk edilmelidir,
çocuklar ki, oyun parklarına çevirsinler yeryüzünü
evet, bu dünyanın buna ihtiyacı var....
bir de kaç zamandır kafamda bir tahta kurusu
ve kafamda soru işaretleri ordusu
yahu, sen beni niye terk ettin?
bu soru gerçek muhatabına hiçbir zaman sorulamadan kalacak
gecenin zifiri karanlığında sallanacak, böyle yıllarca, yıllardır olduğu gibi
bir ses duyulacak derinlerden olmayan bir bilinmezlikten
şiirin hükmü sürsün diyedir,
tam olarak bu sebeptendir
bütün kadınların, bütün erkekleri terk ediş sebebi,
çünkü kadınların gidişine verilen addır şiir...
Osman Coşkun